Anique uut Liemt

Het komt steeds meer in het nieuws: verwarde personen. Mensen die even van het padje af zijn maar wel ‘los lopen’. Mensen die het even niet meer weten. Mensen die gek worden van hun situatie, van de druk die ze zichzelf opleggen en door anderen opgelegd krijgen, van prikkels om hen heen, misschien ook wel van drugs en/of alcohol die ze misschien juist pakken in een poging zich niet zo rot te voelen.

Tegelijk wordt onze maatschappij met de dag harder. Ambulancepersoneel krijgt kogelwerende vestjes. Vanwege de onvoorspelbaarheid van de verwarde personen die zij behandelen maar ook vanwege de agressiviteit van omstanders. Oh ja, ook vanwege eventuele terroristische aanslagen. Maar die aanslagen hebben we helemaal niet nodig om elkaar het leven zuur te maken. Onverdraagzaamheid en agressiviteit hebben we zo ook al wel.

Ik heb het niet over assertiviteit. Opkomen voor jezelf of wie je lief is, of misschien zelfs wel voor een wildvreemde die je hulp behoeft is prima natuurlijk. Maar er zijn altijd grenzen aan wat je kan vragen of eisen en er is altijd een manier waarop. Die grenzen zijn velen echter ook uit het oog verloren. Sommige mensen eisen ‘I want the world en I want it now’, zowel voor henzelf als op het werk als van instanties algemeen. En andere mensen proberen aan die grenzeloze eisen te voldoen en knappen af om dat ze ver over hun eigen grenzen heen gaan.

De één kan ook meer hebben en meer doen dan de ander – we zijn allemaal namelijk verschillend. Buurvrouw Ietjefietje heeft haar huis piekpijn en kookt de sterren van de hemel. Buurvrouw Weetjewel weet een pittige baan toch gezellig te combineren met haar kinderen. Buurman Ho-eens-even heeft geen baan, is geen perfecte huisman maar kan luisteren als de beste als Ietjefietje of Weetjewel het even niet meer weten. Op die manier voorkomt hij misschien wel dat Ietjefietje in haar lingerie op het balkon gaat dansen in plaats van in haar baljurk of zorgt hij ervoor dat Weetjewel het bij één glaasje wijn bij hem in de keuken houdt in plaats van een hele fles in een thermoskan mee naar het werk.

We hebben allemaal onze sterke en zwakke punten. We hoeven niet altijd sterk te zijn. We hoeven ook niet allemaal sterk te zijn. Ook in het zachte zit veel dat we nodig hebben. Mensen met een burn-out moeten leren om zacht voor zichzelf te zijn en niet maar doorgaan met alles doen wat de omgeving van hen vraagt, of zij van zichzelf vragen. Een elastiekje wat je telkens te ver uitrekt, daar gaat de rek uit of het knapt.

We zijn allemaal verschillend. We hebben allemaal onze eigen sores. Dat kun je niet bij iedereen aan de buitenkant zien. Dat Ietjefietje met twee vingers in de neus een driegangenmenu klaarmaakt wil niet zeggen dat Weetjewel zich aanstelt als ze moeite heeft met de cupcakes voor de verjaardag van haar dochter. Ho-eens-even vreet zich op van de zenuwen als hij met vrouw, kinderen en kleinkinderen naar een pretpark gaat maar repareert fluitend de wasmachine van Ietjefietje. Met een beetje respect voor elkaar, ieders zwakke plekken en ieders sterke kanten komen we zoveel verder.

Ik wens u allen een zachte herfst.

Anique uut Liemt

“Jij doet toch Reiki, ofzo?” Nou eh.... bijna. Ik weet wel dat als je niet in het ‘alternatieve’ circuit zit, alles zweverig en op elkaar lijkt, maar ik ben astrologe. Geeft niks – u doet in mijn ogen ‘iets met computers’ of bent bouwvakker waarbij ik geen idee heb wat voor specialisaties u heeft.

Anique uut Liemt

Ik hou niet van feestjes. Maar Ladies Night in mijn dorp, dat wil ik niet missen. Ik had twee vriendinnen in mijn kielzog meegesleept en gaan met die banaan! Bij de deur werd al duidelijk dat het Ladies Night was: mannen niet toegestaan, duidde een pictogram aan. Het begon al feestelijk met een roze cocktail die ons aangeboden werd. Heerlijk! En het zag er net zo mooi uit als de dames van de organisatie: zij waren compleet met boa en glitter. Al gauw werd het programma gestart: er werden blind groepjes ingedeeld en aan tafels gezet met prachtige namen als Till Bal, Klaatje Komen en Patty Coat. Op de tafels sfeerverlichting en lekkers.

Anique uut Liemt

Eigenlijk had ik als mijmer-onderwerp eerst gedacht aan ‘vrede op aarde’, en hoe dat vooral tot uiting komt in ‘vreten op aarde’. Want de voorraadkasten liggen weer gevuld met allerlei lekkers voor de kerstdagen en ook met oudjaar willen we wat te snaaien op tafel hebben staan. Met buiken vol welbehagen voor de televisie in plaats van ‘in de mensen een welbehagen’. Maar eerlijk is eerlijk: ik heb voor de feestdagen de koelkast vol en de agenda leeg. Géén afspraken buiten de deur. Géén hok vol visite. Alleen het eigen gezin. Samen eten. Samen voor de tv hangen. Samen spelletje spelen. Rust.