toppieWat me opvalt is dat het dorp Mariënheem grotendeels bestaat uit vrijwilligers. Wat ik heb ontdekt is dat deze mensen vol liefde en overgave dit doen. Bijna allemaal voor niets en niemendal. Net als het weer. De zon schijnt gratis, zo ook de regen die gratis valt maar men wel wat aan doen moet om de regen goed te reguleren, zodat het geen natte kledderzooi wordt.

Het is alweer even terug dat er de jaarwisseling is geweest. Wat een gigantische herrie voor mijn deur. Maar ja het mag. Geef mij maar sierwerk om naar te kijken. Maar voor ieder die ik niet heb gezien of gesproken wil ik graag nog mijn allerbeste wens geven voor dit jaar. Laat het een bijzonder jaar worden.

Het is bijna 4 mei. Ik vind dat ik er aandacht aan moet besteden. Hier in Nederland zijn er altijd herdenkingen. Jaren geleden ben ik in Joegoslavië geweest. Een fascinerend land, even nu niet te praten over prachtige kusten en andere zaken. Wat mij opvalt zijn de niet opgeruimde ruïnes uit WO II. Ik zie ze overal. Ik vraag er naar en binnen de kortst mogelijke tijd word ik uitgenodigd om mee te gaan naar een bijzondere plek. Ik logeer op dat moment in een hotel in Slunj, een plaats tussen Karlovac en de Plitvice meren.

Wolkenlagen stapelen zich op. De net nog even zichtbare zon verdwijnt. Boosaardig lachen de donkere zware wolken de zon uit. De wolken zijn nu een dikke massa. Ze zijn zwaar en moe, hebben geen zin meer op elkaar geplakt te zitten. Ze willen weg daar uit die donkergrijze massa. Ongecontroleerd valt de natte sneeuw pardoes met een ongelooflijke kracht heftig naar beneden. Dertig meter achter mij schijnt wel de zon, hij trotseert de grijze natte massa, de zon lacht, de straat is droog. Ik sta ook droog onder een grote vrolijke kleurige paraplu en kijk met verbazing wat de natuur allemaal doet. Dit heb ik al eens eerder meegemaakt. Toen was het zomer, woonde ik nog in Zeeland. Ik fietste langs het Singel in Vlissingen voorbij de katholieke kerk en zie aan de overkant van het water dat het hard regent. Ik stopte en keek hoe de mensen snel naar de portieken renden. Kinderen spreiden hun armen en liet de regen hen drijfnat maken. Het duurde maar een paar minuten. Zoals het begon, zo stopte de stortbui abrupt. Maar de zon hier heeft nog niet die kracht, de grijze massa wint en lacht de zon opnieuw uit. Ze laat alle nog de overgebleven natte sneeuw vallen. En niets blijft liggen. De wind is guur, het is nat, koud, klam, vies, een beetje glibberig en ben blij dat ik snel thuis ben.