Het is alweer even terug dat er de jaarwisseling is geweest. Wat een gigantische herrie voor mijn deur. Maar ja het mag. Geef mij maar sierwerk om naar te kijken. Maar voor ieder die ik niet heb gezien of gesproken wil ik graag nog mijn allerbeste wens geven voor dit jaar. Laat het een bijzonder jaar worden.

Ik ga nog even verder terug in de tijd. Kerstmis, het licht dat voor iedereen is bestemd. Met ons hart hebben we het doorkunnen geven aan een ander die dit echt nodig heeft.

In dezelfde periode zijn er een aantal mensen overleden die voor jullie zo belangrijk zijn geweest. En zo gebeurde het ook in de maand januari, alweer zoveel vrienden en familie weg. Hebben jullie weer afscheid moeten nemen. Weer Loslaten!

En loslaten is zo moeilijk. Net als iets weggeven of iets wegdoen. Soms sta je besluiteloos, wil ik het nu kwijt of moet ik er nog even over denken of geef ik het weg. Maar dan moet je het echt van uit je hart doen. Anders heeft het niet echt de waarde die het voor de ander zou kunnen hebben. Maar dat zijn dingen. Kun je altijd nog terugvinden of zien.

Iemand uit je kringetje loslaten das pas moeilijk. De waaroms komen naar boven en de vraagtekens, van heb ik wel genoeg gedaan. Ben ik niet te kort geschoten.

Verdriet kan zo pijnlijk zijn. Als je op het diepst van je verdriet bent, komt de ommekeer,  gun je eindelijk de ander de rust die het dan nodig heeft. Kun je diep vanuit je warme hart een Godslichtje maken en schenken aan je geliefde, je vriendin je vriend en natuurlijk je kaartmaatje of je buurvrouw en buurman

Afscheid nemen van gisteren, van vandaag. En morgen, als deze voor jou en mij nog komt, verwelkom die dan met je eigen open hart. Dat betekent ook dat je mag huilen, alweer een stroom loslaten. Daarna zie je weer licht van de dag en licht van de liefde. Laat je aanraken en laat je troosten. Weet dat de ander dat niet zomaar doet. Maar juist oprecht van je houdt en je aandacht wil geven. De ander vindt jou belangrijk om je weer moet in te spreken. Sta er open voor. Ontvang die aandacht…….

Een week daarvoor. Een gezellige stoet van mensen die vooral de kerststalletjes willen bewonderen en bij voorbaat zich al verheugen op het lichtfeest, Kerstmis!

Wat waren er veel te zien. Ze kwamen van heinde en ver. Net als de herders en de drie koningen. Heeft iemand de kerststallen geteld?

Samen aan tafel 2Ik was er ook met Saartje, versiert met een hondenbandje van rode lichtjes. Ze is zo klein, nu was ze goed zichtbaar. Ze heeft wat afgetrippeld, die kleine. Ze was net geopereerd. Wat een bikkel is het toch. Uiteindelijk is ze twaalf jaren.

Het was een feest om door het dorp te lopen, levende have op de hoek, twee schapen in een hok.

Heel veel straatverlichting. Verderop bij het Omnihuus zijn midwinterhoorn blazers op eigen gemaakte instrumenten te horen. Klinkt mooi.

Samen aan tafel 3Er is grote drukte in het Omnihuus, ieder wil kijken naar de prachtige kerststal. Overal brandt licht en mijn eigen vensterbank is ook versierd met allerlei mogelijke dingen die ik leuk vind. Een kerststal heb ik niet, nou ja, ik heb een mini kerststalletje, gemaakt van rijstpapier. Een lichtje moest ik er zelf in maken. Het viel in het niet, dus uit de vensterbank, en brandden er allemaal andere lichtvormen.

In de kerk heb ik mijn ogen uitgekeken.  Een ongekende creativiteit van de schooljeugd, zoveel kerststalletjes, ze hingen, ze stonden, ze lagen kriskras door elkaar en toch geordend. Van niks iets maken, dat is voor mij kunst.

Op de terugweg voor het Omnihuus word ik aangesproken door een meneer, die zegt mij van gezicht te kennen maar niet van naam. Ik laat me ook niet zomaar aanspreken dus doe ik de wedervraag, ik wil wel eerst heel graag weten wie u bent.

“U kent mij niet?”

“Nee, nog niet”.

“Ik ben pastoor Verwij”, en ik noem ook mijn naam

Of ik van al het moois geniet. Helemaal 100 %. Er ontspon zich een gezellig gesprek over het grote Lichtfeest. En vertel hem dat het een dubbel Lichtfeest is. Kerstmis en Chanoeka vallen dit jaar samen. Hij kijkt me verbaasd aan. Maar het is koud en de eerste regendruppels vallen. We besluiten allebei door te lopen en wensen elkaar veel vreugde bij al het licht dat zal schijnen.

Samen aan tafel 4Ik hoop dat het afgelopen jaar u toch ook vreugde en een lach heeft gegeven en niet enkel tranen.

En toch voor enkele onder u is het jaar verdrietig begonnen. Maar kijk naar boven, en zie de heldere sterren en de planeet Venus die nu schittert aan het firmament. Ook het Sterrenbeeld Orion is zo goed zichtbaar dat je nu kunt waarnemen. En dan valt de morgen, een nieuwe dag die u weer moed en zonneschijn zal geven.

Wat u ook onderneemt, geniet en geef elkaar licht en lichtpuntjes. Je kunt natuurlijk ook het zelf letterlijk brengen, een klein lichtpuntje voor uw buur, vrienden en familie.

Ik wens jullie allen een heel hartverwarmend jaar.

Deel dit via social media