Een beetje voorover geleund aan de keukentafel zaten Hein en Toos herinneringen van vroeger op te halen zo van : Weetje nog wel Toos ? "We hadden ons er al weken op verheugd en eindelijk was het dan zover. De hele school compleet met alle onderwijzers en begeleidende ouders gingen samen een dagje uit. De tweede wereldoorlog was nog maar net voorbij dus was het zuunigjes aan doen. Het hoofd van de school, meester Claessen, had hoogstpersoonlijk het vervoer voor die dag geregeld. 9 of 10 paarden met wagens had hij nodig om de hele meute te kunnen vervoeren. Waar de reis naartoe ging was alleen bekend bij de "koetsier"van de platte wagen en de onderwijzers.
Om 9 uur was het verzamelen op het schoolplein. De 10 paarden met wagens stonden langs de kant van de Almelose weg opgesteld tussen de bomen. De platte wagens waren netjes met koedekken en paardendekens bedekt en onder voorwaarde dat we ons rustig hielden en niet zaten te klieren, mochten we met de benen buiten boord zitten. Na een laatste inspectie van de meesters en de juffen, zette de stoet zich in beweging. De "Bels" (Belgisch trekpaard) van Kloosterman voorop want Belzen lopen nu eenmaal wat minder hard.
Bij de boerderij van de Oale Koenjer, stonden Koenjers Graads en Marie; Dieke en Dieksie; Anne van de Koenjer; en Dellekie's Mans ons uit te zwaaien. We gingen linksaf de Luttenbergerweg op en waren bij de smid het dorp al uit, want groter was Mariëneem nog niet. Een eind verderop waren de sporen, die de tanks van het Canadese leger, met de bevrijding in de klinkerbestrating hadden achter gelaten, nog duidelijk zichtbaar. We moesten ons dan ook stevig vast houden, om door het gehobbel niet van de platte wagen te kieperen. Hoewel het niet de bedoeling was, werd er nog vóór kruispunt bakker gestopt. Op de tweede wagen waren er 3 kinderen tegelijk die dringend een plaspauze nodig hadden. Na wat gemopper over "had je dat niet eerst kunnen doen" werd er op de middelste wagen het bekende lied "Ik heb m'n wagen volgeladen vol met ouwe wijven" ingezet. Dit unieke liedje werd afgewisseld met "Ik heb een potje met vet op de tafel gezet". Bij ongeveer het tiende "potje met vet" waren we op de plaats van bestemming; speeltuin "de Elf Provinciën" in Hellendoorn.
De speeltuin was niet veel meer als een paar schommels met wat glijbanen en wat "looptrommels" waar je in of op kon lopen. Het doolhof was nog niet klaar en het bekende treintje was buiten gebruik. Op het grasveld werd een partijtje gevoetbald en rond 12 uur bestond de lunch uit een zelf meegebracht boterhammetje, aangevuld met een glaasje ranja. Tegen 3 uur werd het al weer tijd om te verzamelen, want alle koetsiers moesten op tijd thuis zijn om de koeien te melken. De paarden werden aangespannen en na een laatste telling en eindcontrole door meester Claessen ging het huiswaarts. Van de berg af dat schoot lekker op.
Halverwege de berg paniek! En wéér op de tweede wagen. Teuntie vermist! Van voor naar achter werd er over alle wagens geschreeuwd "ZIT TEUNTIE BIJ JULLIE OP DE WAGEN ?" Maar Teuntie was nergens te vinden, dus.... Stoppen maar!
Dat viel nog niet mee bergafwaarts met een paard en met een wagen zonder remmen. Twee jongens uit de hoogste klas liepen samen met de meester terug om Teuntie te zoeken. Na de eerste bocht in de weg zagen ze Teuntie al aan komen lopen. Hij was in zijn eentje rustig aan het zingen over het potje met vet.
Bij meester Claessen moest Teuntie eerst uitleggen wat er gebeurd was. "Nou"zei Teuntie "Op de wagen werd me gezegd dat we op de terugweg niet weer een plaspauze zouden krijgen dus ik dacht dan ga ik nu nog snel even... en toen ik terug kwam waren jullie al weg .... Ik zag jullie de hoek omrijden." Claessen had geen tijd meer om Teuntie te antwoorden want de "koetsiers" begonnen op te spreken "kom op wie mut naor huus.... wie mut melk'n !" Zo trok de hele stoet, opnieuw achter de Bels van Kloosterman en nog nagenietend van een heerlijk schoolreisje, alsnog vrolijk zingend huiswaarts.