Het is alweer even terug dat er de jaarwisseling is geweest. Wat een gigantische herrie voor mijn deur. Maar ja het mag. Geef mij maar sierwerk om naar te kijken. Maar voor ieder die ik niet heb gezien of gesproken wil ik graag nog mijn allerbeste wens geven voor dit jaar. Laat het een bijzonder jaar worden.

Harry de buurman van Hein en Toos kwam zo maar even langs om een praatje te maken, of misschien ging het hem wel om een nieuwjaarsborrel, want die had hij nog niet gehad. Het werd een praatje op “hoog niveau” en na de derde borrel zat hij lekker op de praatstoel en werd er meer verteld als wat hij ooit van plan was geweest. Alle rapporten van de kinderen waren al besproken toen hij begon te vertellen over zijn avontuur in de trein.

“Mariënhemers van het eerste uur zo zou je ze kunnen noemen” zei Hein tegen Toos. “De eerste supermarkt van Mariënheem, een soort Aldi van voor de oorlog, dat was de winkel van Dieksie en Dieke.” Toos had veel herinneringen aan Dieke en Hein wat meer aan Dieksie.

Het donkert. ’s Morgens is het nog donker als de wekker gaat, ’s avonds is het donker tegen kinderbedtijd. De dagen worden merkbaar korter, en eindelijk krijgen we ook iets meer herfstweer. Ik hou best van een zonnetje en zonder jas de deur uit kunnen, maar heet hoeft niet voor mij en verdorie, het is herfst, we gaan het donkere jaargetij in, ik wil regen en wind. Ik hou ook van onstuimig weer. Ik hou van de variatie van de seizoenen, hoe hard ik ook kan mopperen als ik door de nattigheid of de kou moet.