Alle dagen heb ik vogelvisite. Allerlei pluimage, merels, lekker appeltjes eten. Ik heb een heel laag mini zwembadje erbij gezet. Het water wordt steeds ververst. Met al die warme dagen dat moet wel. Natuurlijk, veel mussen, soms nog een koolmees, een enkele keer een zanglijster en een spreeuw en af en toe duiven. De laatste zijn grote vreters.
Iedereen ziet en weet natuurlijk dat in het dorp regelmatig parmantig een fazant wandelt. Soms met een vrouwtje. In de regel is hij alleen op pad. Misschien op vrijersvoeten. Brutaal is ie wel. Hij is zelfs niet bang van mijn huntie Saartje. Ze zijn bijna even groot, hoewel de fanzant is hoog en Saar is wat uitgerekt…
Ik heb wat foto’s genomen van deze brutale fazant. Beoordeel zelf maar hoe u deze vogel vindt. Zelf vind ik het leuk, hoe hij zich gedraagt en uitdagend is. Wel, kijk zelf.
Bij mijn overbuurvrouw in de tuin
Daar komt ie aangetrippeld
Even rondscharrelen, hoog op de poten
en dan maar naar de voordeur…
Eventjes alles observeren, dan een
sprong, een goede landing volgt
Een paar dagen daarna, hoe los ik dit op
ziet er wel smakelijk uit
Gelukkig er ligt nog wat op tafel
Zomer, ik ben er weer
Een andere dag. Hij kijkt me aan en lijkt te zeggen, heb je niets meer voor mij?
Dan maar niet en beledigt een sprong naar beneden
Saartje staat kwispelend naast me en stuift op de fazant af en duldt geen vreemde grote vogels op haar domein. Verschrikt stuift hij op en zit zonder iets gegeten te hebben op een afstandje te kijken.
Ik zie haar nog één keer terug als ik op de Essenbree rijd.
Leni Roos