Hein en Toos liepen al wekenlang rond met een gezicht als een oorwurm. Ze liepen maar een beetje rond van het ontbijt tot aan de koffie en van de koffie naar het twaalf uurtje. Ze spraken niet meer als het hoognodige met elkaar. Wat kon dat stel nu toch zo dwars zitten, dat ze nu zo chagrijnig rondliepen terwijl ze normaal zo vrolijk en opgeruimd zijn. Hein had weer eens een halve nacht wakker gelegen en had zich voorgenomen om met de koffie de hele situatie met Toos te bespreken. “Misschien lucht het op en misschien vinden we samen een oplossing om weer vrolijk door het leven te gaan”, dacht Hein. Hij was niet van plan om nog langer zo chagrijnig te blijven en de rest van zijn leven te laten vergallen, door iets waar hij toch geen invloed op had.
Toos kon die morgen aan het doen en laten van Hein al wel merken dat er iets op til stond. Alvorens ze Hein riep voor de koffie had ze al een paar lekkere waldkorn beschuiten met kaas klaargemaakt. Ze nam daarbij het risico dat Hein weer van die graankorreltjes onder zijn kunstgebit zou krijgen, want dan zouden haar goede bedoelingen averechts uitwerken. Ook Toos had het gevoel dat er vandaag eindelijk weer eens gepraat zou worden. Ook zij was dat chagrijnige gedoe helemaal zat.
De koffie stond te dampen op de keukentafel en Hein schoof aan. Hij legde twee stukken papier met pen op tafel en zei: "Toos we hebben allebei het gevoel dat we iets kwijt zullen raken wat ons erg dierbaar is, omdat we denken dat we in ons dorp geen Midzomerfeest meer kunnen vieren." Want dat is het toch!? Daarom lopen wij en met ons half Mariënheem, al een aantal weken rond te kniezen! We hebben allemaal het gevoel dat Mariënheem de komende zomer geen dorpsfeest, maar een soort Zomerse Sallandse Ruiterdagen, met een disco sausje er overheen voorgeschoteld krijgt. "Begrijp me goed Toos", zei Hein,"ik ben trots op onze Sallandse Ruiterdagen en ook op succesvolle avonden voor de jeugd in de manege, maar of het zal lukken om ons dorpsfeest naar de Raams te verplaatsen waag ik te betwijfelen. Maar wie weet, als er goed wordt overlegd zodat heel Marienheem daar achter gaat staan dan heeft het misschien kans van slagen. Laten we eerst maar eens opschrijven wat ons dwars zit, misschien lucht dat wat op."
Toos pakte een oude Telegraaf uit het laden kastje en legde die bovenop de Stentor waarin het Midzomerbestuur aankondigde dat de Midzomerfeesten gaan verhuizen. "Waarvoor die krant!?", vroeg Hein. "Nou", zei Toos "dan zie ik het allemaal zo weer voor me. Ons eigen Mariënheems feest rondom de langste dag, onder de midzomerboom, met een midzomerbruidspaar, de optocht , het midzomervuur, de zeskampspelletjes, de tankslag, de kamelenrace, de markt onder de boom, de babykruipwedstrijden, het bultmaken, de fietstochten, de voetbaltoernooien, de ontbijtshow, de dorpsversiering, de keiuitreiking en ga zo maar door! Dat alles willen we toch niet missen Hein!"
"Wacht even", zei Hein "wie zegt eigenlijk dat we dat alles moeten missen? Ik kan me echt niet voorstellen dat er dit jaar in Mariënheem geen midzomerboom geplaatst gaat worden, of dat het dorp niet versierd gaat worden, of dat er geen enkele vorm van keiuitreiking meer is en ook geen enkele vorm is van 'zeskampspelletjes' doch dat er alleen maar 'tentavonden. zijn. Als we echt alles moeten missen, dan plaatsen we onze eigen midzomerboom midden op de rijksweg boven de tunnel en dan hangen we de tunnel vol slingers en halen we een krat bier met een karbonade bij de Kruidentuin want een dorpsfeest in ons dorp dat moet er blijven, als je dat maar weet Toos!"