Hein en Toos zaten weer aan de koffie. Hein met een beetje melk en een schepje suiker en Toos met alleen een beetje melk. Voor allebei was er een beschuit met kaas, geen gewone beschuit maar van die waldkorn beschuiten, met van die volle graankorrels die zo lekker achter het kunstgebit plakken en die je er niet vanaf kunt krijgen zonder het gebit uit de mond te nemen.
Hein was nog kwaad van wat hij de vorige avond op de tv had gezien. Hij had, net zoals bijna iedere avond naar "de wereld draait door" gekeken. Er werd gesproken over thuiszorg en wat er allemaal toch wel mis kon gaan. Heel veel bejaarden om voor te verzorgen en te weinig mensen in de verzorging. Er werd een pratende robot gepresenteerd, die de taak van de verzorging over kon nemen.
Dat zat Hein behoorlijk dwars en hij had er die nacht slecht van geslapen. "Stel je toch eens voor", zei Hein. "Wij tweeën samen in een bejaardenflat, allebei achter een rollator en dan loopt je daar zo’n robot voor de voeten. Begint hij nog te praten ook! Goeimorgen Hein! Heb je goed geslapen? Heb je je pilletje al ingenomen? Toos is in de badkamer hoor! Ben je al naar de WC geweest? Heb je je tanden al gepoetst?" "Ik moet er niet aan denken!"
"Och" zei Toos, "wat je nu op noemt is nog heel normaal want dat moet ik je nu ook elke morgen helpen herinneren. Maar hoe moet dat nu als je ooit niet meer alleen onder de douche kunt en hoe gaat het dan als dat apparaat jou de billen af moet vegen als je naar de wc bent geweest." "Mijn billen?" zei Hein. "Denk je dat ik ooit mijn billen af zal laten vegen door een robot ?" Nooit één keer!!
Van opwinding nam Hein een veel te grote hap van zijn beschuit met als gevolg dat er natuurlijk weer van die vervelende graankorrels achter zijn gebit bleven plakken. Met de tong probeerde hij die ongemerkt weg te peuteren zonder dat Toos dat zou zien. Hij had beter moeten weten! Heel fijntjes plaatste Toos een schijnbaar onschuldige opmerking. "Kijk Hein, als we nu al zo'n robot zouden hebben dan kon die nou mooi jou gebit afspoelen." "Jao, Jao" mummelde Hein (want hij had net stiekem zijn bovengebid in de hand genomen). "Ik zal mien gebid of laot’n spuul’n, laot ie oe dan mar de bil’n ofvééng deur ’n robot, mar ikke niet!!"