De zomervakantie is al weer weken voorbij, dus we hebben ons met z’n allen allang weer misselijk gegeten aan de chocoladekruidnoten. De winkels liggen ook alweer vol met kerstballen. Maar voor de Goedheiligman arriveert, dit jaar zonder publiek, hebben we nog een paar feestdagen: Halloween, Allerheiligen, Allerzielen. Ja, dat Halloween is een Amerikaanse opgepompte feestdag – maar ze is wèl afkomstig uit onze eigen contreien. All Hallow’s Eve betekent zoveel als de avond voor de gedenkdag voor alle heiligen.
Vroeger, toen de grootouders van onze grootouders en daar weer de grootouders van in dit lage landje rondliepen, werden de doden extra herdacht. Nu zetten we een lichtje op het graf of bij de urn, of een kaarsje bij een foto, maar destijds werd er veel meer aan gedaan. Er werd een extra bord op tafel bijgezet, alsof lieve oma, dierbare oom er bij was. En wie weet, was dat in zekere zin ook wel.
De overledenen bleven eigenlijk deel uitmaken van het gezin en er is zelfs een tijd geweest, dat ze onder de drempel van de voordeur begraven werden. Nu we met veel meer zijn is het misschien wel zo hygiënisch om dat op een kerkhof te doen.
Met deze dagen waarin we aan de mensen denken die ons voor zijn gegaan, luiden we ook het donkere jaargetijde in. De dagen worden merkbaar korter en we vinden het frisjes. Uit bed komen terwijl het nog donker is valt ons zwaar. Nou ja, mij tenminste wel. Mijn hoofd zegt dat het nog nacht is en ik nog lekker moet blijven liggen. De klok, en de scholen van mijn kinderen, zijn echter onverbiddelijk: eruit.
Naar het werk gaan is heden ten dage weer een ander verhaal, want weer worden we dringend verzocht vanuit huis te werken zover dat kan. Kom er dan maar eens uit – die laptop kijkt niet op vijf minuten en ontbijten kunnen we wel terwijl we de mail doorploegen. Weer is sociaal gedrag vooral níet je vrienden en familie opzoeken, ontvangen, tegenkomen in je favoriete kroeg. Er mag en kan weer veel niet. Ook al is het voor de goede zaak: dat valt ons hard.
De dagen worden korter, het wordt frisser. Het is eigenlijk heel natuurlijk om je dan met je gezin terug te trekken in huis. Lampje aan, spelletjes uit de kast en iets lekkers erbij. De uitdaging zit er weer in om te zoeken naar wat er wèl kan. Dat is iets anders dan de grenzen van de voorgeschreven maatregelen op te zoeken. Dat is oog hebben voor de kleine geneugten van het leven. Op een grijze middag samen de hei over struinen. Een nieuw recept proberen. Samen met de kinderen een film kijken.
Het heerlijk avondje is gekomen, zingen we over een paar weken weer met de Sint-gelovigen. Stille nacht, zingen we zo hard mogelijk nog een paar adventsdagen later. Maak er dan ook een heerlijk avondje van. Of meerdere heerlijke avondjes! Dat hoeft niet met breed uitpakken. Dat kan met een verstopte snoepkikker voor de kinderen, met een apart biertje voor je geliefde, met een net iets luxueuzer zeepje voor jezelf. Er mag weer heel veel niet, maar het zijn de kleine dingen die het doen. Gun die kleine dingen aan jezelf en aan wie je lief is. Samen komen we de winter wel weer door.
Wees bevriend met kleine dingen,
Met een mooie bloem die bloeit,
Met de vogeltjes die zingen,
Met een vlindertje dat stoeit.
Met de warme zonnestralen,
En de heldere maneschijn,
Wees bevriend met kleine dingen
En je zult gelukkig zijn.