Een mevrouw, 3 hoog achter, die met haar neus in de schoenendoos zat, waarin haar met q-koorts besmette kat jongen had gekregen, bleek besmet met q-koorts. De veeboer, die 13 kilometer verderop woont en werkt, krijgt de schuld. Dat het betreffende bedrijf gecontroleerd wordt op aanwezigheid van q-koorts en er niets aangetoond was doet niet ter zake.

Het was weer gezellig druk in Raalte en Hein en Toos zaten bij de Parabool te genieten van een bakje cappuccino. Daarvoor moesten ze wel naar Raalte want de “koffiehoek” bij de Parabool in Mariënheem laat nog even op zich wachten. Over de markt liep een sjofel geklede man met een oude fiets aan de hand. Het hondje wat hem vergezelde keek hem vragend aan: “welke kant gaan we op baas”? scheen hij te vragen. Het baasje zette zijn fiets tegen een bankje, ging zitten en staarde voor zich uit.... waar moest hij naar toe?

Alle bakken staan keurig in het gelid voor de perken en groene stroken. De bakken zijn volgepropt. Een paar deksels zijn niet gesloten. Bij één bak is een dikke kier zichtbaar.

Toen de dagen gingen lengen en de kans op gladdigheid minder werd, zette ik af en toe mijn fiets buiten om alvast aan het daglicht te wennen. Nee, ik ben geen fanatiek fietser. De auto doet het ook altijd. Maar vanuit de auto mis je dan toch die finesses, die je vanaf de fiets wel waarneemt. Nou ja, missen ... sommige dingen kan ik missen als – een hondendrol. Zoals die dikke drol die regelmatig midden op het fietspad naast de tunnel kan liggen. Dat de hond iets soms ietwat ongelukkig neerlegt, dat kan. Maar schuif het als baasje zijnde even in de berm! Van dit uitwerpsel kunnen we nog dagen-, soms wekenlang genieten. Andere dingen die ik op het fietspad zie zijn net zo fris. Ik ben niet afgestapt om het te controleren, maar ik denk toch echt dat ik zo’n rubber mutsje zag liggen. Zo één dat van die fanatieke zaadjes in de val laat lopen. Inmiddels leken alle zaadjes overreden of in de sloot verdronken.